Памятаючы Бога свайго,
аддасі ўсё ў імя Яе.
I забудзецца Бог на цябе,
бо й ня ведаў, што любіш Яго.
|
|
Замест эпіграфа
|
О Сальвадор!.. О Сальвадор!..
Прыгожы мой сьвятар!
Мне праз адчай і боль гадоў
ваш цалаваць цьвінтар.
О падрэ!.. Сьветлы Сальвадор!..
Ня грэх кахаць, ня грэх
наноў адчуць праз боль гадоў:
найперш ты – чалавек.
О Сальвадор, мой Сальвадор!..
Прачысты сповед сноў!
Я вас знайшла праз боль гадоў –
і мне ня стала слоў.
О Сальвадор... О Сальвадор,
мужчына, поўны сіл, –
цнатлівы хлопчык!..
Боль гадоў
жыцьця жарсьць не згасіў.
Ці ж сьмерць – на ценях тонкіх руж,
ў дыханьнях і сьвятле,
аддаць сябе шаленству душ
з той, што скрозь вас жыве?..
З той, што цьвіце праз тлум і шал,
скрозь Бога нават – ёсьць.
Бог сам яе да вас спаслаў,
спазнаўшы ягамосьць.
22.I.2006.
|
|
